Detox?
 Vroeg op een vrijdagochtend, pakte ik laatst de trein op weg naar een vergadering in Loppersum. Ik begin mijn ochtend vaak met gebed, en om te concentreren gebruik ik daarbij een schriftje. In de auto is dat niet zo handig. Een ander voordeel van de trein is dat ik mensen tegenkom. Dus jaren geleden heb ik met mezelf afgesproken, dat ook al was ik van plan om te praten met God, als een gesprek met een medemens op gang komt, dan mag dat voorrang hebben.
Ik was al begonnen in mijn schriftje toen de zon mij riep. De velden van Zuidbroek lagen er mooi bij. De reiziger naast mij zat verdiept in een telefoon en zag niet al dat moois daar buiten. Dat leek mij een gemiste kans - en dat was het begin van het gesprek. Na een poosje vroeg ik of ik dit schrijfsel mocht delen, en ik las voor uit eigen werk: Gasunie, Shell en Exxon verplaatsen energie over grote afstanden, en wij raakten verslaafd aan het vuur en het verlangen naar warmte en vele en verdere vervoersbewegingen. Google, WhatsApp en Instagram verplaatsen informatie over grote afstanden, en wij raakten verslaafd aan hun verzinsels en het verlangen naar steeds vaker en verder delen en verzamelen van berichten. - Met wie voelen wij ons verbonden? - Waar delen we onze verbazing? Of hulpvraag? - Hoe ver weg zijn de mensen die we informeren en bevragen? - Hoeveel aandacht geven we dagelijks aan onze huisgenoten? - Wanneer spreken we met onze buurtgenoten? Met onze naaste? Zowel het gedichtje als de vragen hebben we in de trein besproken. En ook mijn voornemen om dit met jullie in LEEFTOCHT te delen. Als voedsel voor jouw reis. Deze tekst staat ook op onze website. Dus je kan het makkelijk delen met mensen ver weg. Maar ik nodig je uit: Als je iets uit dit blad wil delen, lees het voor. Wat raakt jou? En met wie wil je het delen? Laten we de verbinding ook dichtbij zoeken. Jako Jellema column voor Leeftocht (okt 2025) | ||
| terug | ||
.jpeg)