ds. Gert Wybe v/d Werff
 Mijn naam is Gert Wybe van der Werff. Sinds 10 mei 2020 ben ik verbonden aan de Protestantse Gemeente Oost-Groningen.
Samen met mijn partner Aart wonen we in Finsterwolde met hond Tosca. Ik heb een zoon, Rijk. Hij is 21 jaar en studeert bouwkunde in Delft. Aart en ik hebben een pleegzoon Samuel, afkomstig uit Sierra Leone, 28 jaar die een bouw- & klusbedrijf heeft in Stad. Als predikant ben ik begonnen in de gemeente Oostwold-Finsterwolde en tussen 2006-2020 werkte ik als predikant in Bovensmilde. Ik ben dus teruggekeerd naar bekend gebied; de mensen in dit gebied en het bijzondere landschap bleven altijd trekken! Waar kom je vandaan? Deze vraag wordt me vaak gesteld bij een kennismaking. 'Overal en nergens' kan ik dan antwoorden. Geboren op Sumba in Indonesië, waar mijn ouders in de zending werkten. Ik heb hier geen bewuste herinneringen aan, maar de verhalen uit die tijd zijn me bijgebleven en de missionaire betekenis van de kerk is me met de paplepel ingegoten. Ik groeide op het Groninger platteland op, in Niezijl en Pieterburen, en dronk zo van jongs af aan het weidse landschap met zijn rijke korenvelden en het dynamische Waddengebied. Ook raakte ik vertrouwd met de stoere, eigenzinnige mentaliteit van de Groningers. Met pijn in het hart nam ik, 14 jaar oud, afscheid van deze wereld toen ons gezin verhuisde naar Zuid-Holland. Na de HAVO volgde de Pedagogische Academie in Oegstgeest en na mijn militaire dienstplicht kon ik gelukkig terugkeren naar het Noorden. Het was op dat moment moeilijk om werk te vinden in het onderwijs. Ik ging vrijwilligerswerk doen in het onderwijs en werd actief in de opvang van dak- en thuislozen in de Open Hof in Groningen. Diepe indruk op mij maakten meerdere acties voor kerkasiel die we in de Open Hof opzetten; dit was voor mij een praktische vertaling van het evangelie en motiveerde me mede om theologie te gaan studeren. Daarnaast sprak de spiritualiteit van Taizé me aan, waar ik geregeld heen trok. Ik zocht naar een manier om deze spiritualiteit naar de eigen situatie te vertalen. In vieringen in de Open Hof met de straatbewoners bijvoorbeeld. In 1985 bezocht de bekende theologe Dorothee Sölle Groningen. Ik raakte bij haar lezingen onder de indruk van hoe zij in dialoog met actuele sociaal-economische en maatschappelijke vragen theologie bedreef en dat gaf me het laatste zetje om zelf theologie te gaan studeren. Bevrijdingstheologie Leren kijken door de ogen van mensen die het meest lijden onder de bestaande machtsverhoudingen: dat leert ons de Schrift en dat is op systematische wijze verwoord in verschillende vormen van bevrijdingstheologie: van armen, zwarten, vrouwen, homo’s en lesbiennes. Daar herkende ik mezelf als homo in en ik herkende de strijd die dak- en thuislozen in onze samenleving moeten voeren om als mens gezien te worden. Hetzelfde geldt natuurlijk voor de vele vluchtelingen. Later zijn al die verschillende vormen samen contextuele theologie gaan heten. Deze theologie is voor mij nog steeds van groot belang als uitgangspunt: wees je er altijd van bewust dat jouw context (geslacht, kleur, maatschappelijke positie etc.) bepalend is voor je manier van geloven en theologie beoefenen. En weet dan naast wie je moet staan in onze door afgrenzingen en moordende concurrentie bepaalde samenleving. In- en uitademen De laatste jaren heb ik me daarnaast meer verdiept in vormen van meditatie en in teksten van mystici. Ik volgde met veel genoegen de opleiding Geestelijke Begeleiding – een samenwerkingsverband van de Protestantse Theologische Universiteit en het Titus Brandsma Instituut te Nijmegen. Om je geloof handen en voeten te geven dien je ook steeds jezelf spiritueel op te laden. 'Lutte et contemplation' (strijd en aanbidding) zoals frère Roger van Taizé het zei. De Schrift op meditatieve wijze lezen opent mijn ogen voor wat anders verborgen blijft in de tekst. Mediteren is als inademen om in praktische dingen uit te kunnen ademen. Uitdagend werk In het weidse Oldambt mag ik mede vorm geven aan het gemeente-zijn. In een regio waarin het Woord schaars is en de houding van velen tegenover de kerk zwaar belast is door het verleden. Maar ook een gebied waarin 'mensen van de kerk' al sinds vele decennia laten zien open te staan voor de geest van de tijd en solidair te zijn met wie in achterstandssituaties leven. Open staan naar de samenleving en samenwerking zoeken met allen die zich daar voor inzetten blijft voor mij wezenlijk voor kerk zijn: dat is als uitademen. Inademen doen we door samen te komen rond de Schrift, in gesprekskringen en andere vormen van gemeente-zijn. Nu we in getal kleiner worden is samenwerking in een regio van groot belang om dit te kunnen blijven doen. Maar schaalvergroting kan ook ten koste gaan van betrokkenheid bij het dorp of de wijk waarin je woont. De PGOG is juist bedoeld als een middel om de wijkgemeenten ter plaatste te ondersteunen; laten we dat voor ogen houden! contact: dsvanderwerff@pgog.nl | ||
| terug | ||