Onlangs hadden we als kerkenraad een avond over het missionaire aspect van de kerk.
Mark Hage leidde op verrassende en originele wijze dit onderdeel.
Hier is veel over te vertellen, maar het gaat mij nu om iets anders. Mark las met ons over de eerste beschrijvingen van missionair werk. Johannes 1:35-51. En ik werd geraakt door een zin uit vers 48 waar staat: Jezus antwoordde: ‘Ik had je al gezien voordat Filippus je riep, toen je onder de vijgenboom zat.’ 
Ik had je al gezien. Jezus zag de mensen echt. Hij zag en ziet ons met al onze hebbelijkheden en onhebbelijkheden, met al ons vermogen en onvermogen, met al onze dikdoenerij en trauma’s, ons kleine hartje en grote mond. Hij zag de mensen met compassie, en oordeelde niet.

Er zijn veel mensen die zich niet gezien voelen. Dat kan zijn vanwege lichamelijke of psychische klachten, of anderszins. Maar beste mensen elk gedrag heeft een reden. Niets gebeurt zomaar. En ik denk aan het programma 100 dagen in de jeugdzorg, hierin zagen we “onhandelbare” kinderen.
“Opsluiten, aanpakken?”  U moest eens weten. Daar zit een wereld achter van verlatingsangst, vaak een schreeuw om aandacht… 
Ik zit in een groep koffie te drinken  “oh die heeft een pgb dat wil ik ook wel, dan krijg je heel veel geld.” U moest eens weten.
Dat mens …altijd negatief… U moest eens weten.
Die kerel, laat hij zijn tuin eens aanpakken…U moest eens weten.
Ja beste mensen, we oordelen vaak op wat we zien en horen; de buitenkant.
Bij Jezus ging het om de binnenkant: wat zijn je beweegredenen, waarom doe je zo, kan ik je helpen. Alles heeft een reden.

In de kern gaat missionair kerk-zijn over: vanuit liefde in beweging komen ter wille van anderen en namens God. Dat betekent mensen zien en in contact komen. Mensen proberen te zien zoals ze echt zijn, en dat past niet altijd in onze eigen denkbeelden.

Het brengt me op een mooi verhaal dat ik met u wil delen.
Onlangs heb ik weer contact met een lerares van een basisschool waar ik vroeger Levensbeschouwing gaf. Ze vertelde; wij zijn niet gelovig maar ik ben al een paar maal in de Stadskerk in Groningen geweest. Onze dochter is getrouwd met een man die daar in een muziekband zit. Deze man komt uit een Afrikaans land, heeft 2 dochters van 13 en 15 uit een vorige relatie. Hele lieve gehoorzame meisjes zei ze. Het oudste meisje had letters op haar pols staan en ik vroeg haar; wat staat daar. WWJD: what would Jesus do. Bij alles wat me overkomt, als ik gepest wordt of als ik de neiging heb om te roddelen of iemand te negeren, weet ik wat me te doen staat, antwoordde het meisje. Hoe vind je dat nou zei de lerares. Vijftien jaar! Inderdaad ontroerend, wat een wijsheid. Confronterend ook!
Als ik nu ook eens op die manier de Godslamp brandende probeer te houden!


Pastor Tineke Huizing-Piersma
meditatie voor Leeftocht (maart 2025)