Jezus zegt dat hij hier van ons verwacht, dat wij zijn als kaarsjes brandend in de nacht.. ineens hoorde ik mezelf dit liedje zingen.
Mensen die mij kennen weten dat ik niet echt een zangeres ben.
Een oud gemeentelid zei eens nadat hij me had gehoord via de kerktelefoon:
“Tineke kan zo bij het mannenkoor”.
Toch denk ik dat ze daar ook niet zo blij met mij zouden zijn.

Afijn…we zijn op weg naar december, en het geboortefeest van Jezus.
Het Licht schijnt in de duisternis en de duisternis heeft het niet in haar macht gekregen.
Ik had iets lichts en luchtigs willen schrijven, maar er kwam iets anders binnen…

Want ik ben niet van het zingen, maar wel van de gedichten, en tijdens het lezen van dagblad Trouw werd ik geraakt door een laatste gedicht van Huub Oosterhuis.

Die nieuwe wereld die komt anders
dan wij dachten en hoopten
Zij komt met droogte wolven overstroming
aardbeving, brandende wouden
misbruikte kinderen liegende kerken
met wreed getwitter in smoking
naakt in vernedering komt zij
en wij aanschouwen en omhelzen haar,
zijn in haar. Niet wetend hoe verder
We zullen stilte zingen, oefening
in solidariteit en volharding
Wij zijn zeg maar van geloof hoop liefde
Deze drie, de grootste is de liefde.

De tranen schoten me in de ogen, bij het lezen van deze woorden.
Niet wetend hoe verder, alhoewel …ik neurie maar weer door..
 .. en Hij wenst dat ieder tot zijn ere schijn’, jij in jouw klein hoekje en ik in ’t mijn

Pastor Tineke Huizing-Piersma
column voor Leeftocht (december 2024)