Wie in Scheemda bij de kerk naar boven kijkt, ziet sinds kort gesnoeide ‘monumentale’ bomen. Na zoveel jaar er gestaan te hebben, slaat de tand des tijds ook toe bij de ‘kerkbomen’.
Terwijl een bedrijf bezig was met een hoogwerker, fietste een buurtbewoner over het afgezette gedeelte met het kennelijk vaste vertrouwen en een zeker weten, dat het snoeihout niet op hem zou vallen. Hij riep luidkeels: ‘snoei’n dut groei’n’.
Ik keek naar de nu zielige kale takken, waarin de verse houtsneden mij tegemoet glommen. ‘Zou het nog goed komen?’, vroeg ik mij af. Dit gebeuren van het snoeien maakte ik nu al voor de tweede keer mee.

Onwillekeurig zag ik een beeld opdoemen van de kerkdienst die net was afgelopen: Ik was genoodzaakt om de gemeenteleden vriendelijk te vragen wat in te schuiven, omdat de lege stoelen in een v-vorm voor mij onprettige associaties opriepen met de coronatijd, waar ik wekenlang tegen lege banken aan Gods Woord mocht preken…… De scriba besloot er ‘wat van te zeggen’, maar de boodschap kwam kennelijk niet over. Hoe zal het straks verder gaan met deze kerk mijmerde ik bij mijzelf: ‘een sprekend teken tussen hemel en aarde’ en ik keek nog eens naar de kale takken langs de eenzame kerktoren. Paus Johannes XXlll bad op een avond ooit eens tot God bij al zijn zorgen om de kerk: “Heer het is uw kerk. Ik ga nu slapen”. Maar het maakte mij er niet rustiger op.
In een flits schoot mij een preekmoment te binnen ooit hier eens uitgesproken en ik zocht het nog eens op. Ach, ik had het ook al eens op de zondagsbrief gezet als ‘een nadenkertje’ las ik: “Een man van de wereld ging de winkel van God binnen. Achter de toonbank stond een engel van God. Hij vroeg aan de man: Zeg mij, waar kan ik u mee van dienst zijn? De man aarzelde en sprak tot de engel: ‘Eh, ik wil graag tien kilo vrede op aarde. Enne…. een doosje geluk, een paar liter gerechtigheid. En ik wil verzoening tussen mensen en doet u mij ook maar....’ ‘Ho, stop’, zei de engel, ‘ik denk dat u het niet goed begrepen hebt hoe het in de winkel van God toegaat. Wij verkopen geen vruchten, alleen....zaden!”

ds. Richard Offringa
column voor Leeftocht (april 2025)